مِهر ایرج پزشک‌زاد در فروردین‌ماه سال ۱۴۰۳ بر دلم افتاد. با دوست عزیزم مریم‌جان کشفی قرار گذاشتیم که از ابتدای سال ۰۳ هر ماه سراغ

سارا که از تغییر چهره‌ی هدا کمی نگران شده بود پرسید: -حالت خوبه؟ یه هو چی شد؟ +خوبم. فقط یادآوری چند خاطره کمی من رو

اشعه‌های خورشید از لای پرده‌ی  کنار زده شده به صورتش می‌زد و اجازه نمی‌داد بیشتر از این، در رختخواب از این پهلو به آن پهلو

او خویش‌ترین خویش من است ولی تابه‌حال درباره‌اش چیزی به کسی نگفته‌ام. البته خودم هم تازه متوجه این خویشاوندی شده‌ام. شما که غریبه نیستید، هزارکار

کودک که بودم فکر می‌کردم دانشمندها عمر درازی را برای دانشمند شدن طی کرده‌اند و ابدن نمی‌شود ۵ یا ۱۰ ساله دانشمند شد. البته که

جلسه‌ی اولیا و مربیان بود و باید ۸صبح در مدرسه حاضر می‌شدم. معلم قبل از شروع جلسه گفت که کسی  پیش بچه‌ها نیست و بهتر