نام آموزه: خاص فکر کنید، معمولی زندگی کنید شاید این مدل زندگی به نظرتان احمقانه بیاید و بگویید اصلا امکان ندارد، ولی وقتی سعی

تبلت تنها موضوعی‌ست که این‌روزها من و پسر ۱۰ ساله‌ام بر سرش کشمکش داریم. از او اصرار است که قبل از نوشتن تکالیفش با آن

شنبه ۱۶ دی ماه ۰۲ می‌خواستم درگیر نام نوشته‌ام شوم که مچ خودم را گرفتم و گفتم بی‌خیال، بعدن هم می‌شود تغییرش داد. بارها همین

«حائل-فرورفته-مضراب-لرزان-اعماق‌گلو-بوی‌ماندگی-کهنگی و اندوه-روح-کوک-صدایش گم شد- زلال-زمزمه‌ای مویه‌وار-شادمانی-رها-تنفسی ناموزون-بی‌هدف-پرسه-بوی‌نا-خرت و پرت-هوای تاریک و روشن-محفوظ» در اعماق‌گلویم بوی‌ماندگی و کهنگی حس می‌کنم. بویی که از روحم با

  ۱۸ سال پیش برای نجات‌ جانم مجبور شدم واقع‌بینی را کناربگذارم و به قصه‌ورویا پناه‌ببرم. همراه‌ دوستم در کوه‌های اطراف‌ تهران جایی بین دربند

لئو برنت “نابغه‌ی تبلیغاتی “می‌گوید: «نگرانی اصلی من این نیست که تبلیغات مردم را گمراه کند، نگرانی‌ام این است که تبلیغات‌چی‌ها تا سر حد مرگ