ساعت ۶ صبح سومین‌روز‌پاییزه. تو زودتر از همیشه بیدار شدی. از رختخواب بلند میشی. از پله‌ها پایین می‌آی.در رو که دیشب به سختی بسته بودی

آخرین باری که اینطوری بیمار شدم زمانی بود که کرونا آمده‌بود و هنوز در ایران اعلام نشده‌بود. مرگ را به چشمم دیدم. از حوالی ظهر

برایم خیلی سخت است که دقیقا بگویم می خواهم چه تصمیمی بگیرم. اصلا چه تصمیمی باید بگیرم.دو کفه ی ترازو  آنقدر  وزنشان به هم نزدیک

صبح که از خواب بیدار شدم، روی صندلی کنار میز کارم نشسته بود. از دستشویی که برگشتم لبه‌ی تختم بود. وقتی خواستم صفحات صبحگاهی را